Eerste college-week

Zo het is weer tijd voor een fikse update. Ik heb jullie zo lang vol spanning laten wachten dat er weer veel te vertellen valt. Laat ik eens dag voor dag mijn eerste collegeweek bespreken. Maar eerst wil ik jullie trakteren op nog een foto van het filmfestival, die op de een of andere manier vanwege mijn technische onnozelheid eventjes verloren was gegaan:



Maandag 24 september

Mijn eerste echte collegedag en die begon al gelijk briljant goed. Ik had van 9 tot 12 Italiaanse les. Nu zat ik vrolijk in de les, komt er ineens een baliemedewerkster binnenstormen die mij, en nog een ander Duits meisje, vertelde dat we nog niet betaald hadden. Nu was dat ook zo, maar mij was verzekerd bij de inschrijving dat ik bij de eerste les moest betalen. Nou blijkbaar niet dus. Neen, ik moest persé naar 1 bepaalde bank gaan (die natuurlijk aan de andere kant van de stad ligt) en daar het geld overmaken, en met het bewijs van overschrijving kon ik weer terugkomen en de les volgen. Nou, ik en dat Duitse meisje dus rennen alsof ons leven er vanaf hing, en gelukkig hebben we alles kunnen regelen voordat de les werkelijk begonnen was (tja, Italianen vinden het blijkbaar ook nodig om een uur lang aan introductie te besteden.)
De volgende les was al gelijk enorm pittig. Literatuurtheorie, geheel in het Italiaans! Gelukkig heb ik erg vriendelijke docenten die me graag willen helpen als ik het even niet snap. Ook de studenten zijn erg aardig. Een van mn docenten zei tegen me: "De inwoners van Venetië zijn niet de meest vriendelijke personen, maar dat wordt geheel goed gemaakt door de studenten." En van wat ik tot nu toe ervaren heb ik dat ook zeker waar.

Die avond ging ik mijn huurcontract tekenen. Want ja, Looi gaat zich eindelijk nestelen in het hartje van de stad. Een betere plaats had ik me niet kunnen wensen. (Voor wie aan me denkt en me een kaartje of iets dergelijks wil sturen, mail me even, dan kan ik je het adres sturen.)
Het appartement waar ik woon is aardig ruim (als je de studentikoze troep wegdenkt), en ik deel het met 5 andere studenten. Allemaal Italiaans met weinig kennis van Engels dus het is een goede conversatieoefening. Vanuit mijn raam kijk ik uit over een kanaaltje, en ik kan het hoofdgebouw van de universiteit zien als ik een beetje naar buiten hang. Perfecte luxe dus.
Maargoed, ik was bij het tekenen van het huurcontract. We gingen met z'n allen naar de huisbaas, die een oude statige man is die persé Dottore genoemd wil worden, en vantevoren werd ik al gewaarschuwd dat het een beetje een vreemde man is. En ja, het was een aparte ervaring. De man bleef maar praten en praten, en toen het eindelijk tijd was voor het contract stond hij er op dat het met de hand geschreven werd. Lang dat het duurde! Niet normaal meer. Maar eindelijk is het allemaal wel goed gegaan en ben ik nu officiëel inwoner van Venezia (hiervoor woonde ik eventjes bij een hospita in Mestre.)

Dinsdag 25 september

Dinsdag was wat minder eventful, behalve dan dat ik er ongewoon vroeg uit moest! Ik had les om half 9, en als je vanuit Mestre moet komen betekent dat dus dat je om half 7 al moet opstaan! Arme ik was dat natuurlijk niet gewend, en ik had er ook enorm veel moeite mee, maar wonder boven wonder heb ik het toch op de een of andere manier gered. Als dat niet knap is weet ik het ook niet meer!

Woensdag 26 september

Dit is echt de meest hektische dag van de week geweest. 's Nachts, zo rond 3 uur, was het al hevig begonnen met onweren en toen ik die ochtend om half 8 wakker werd regende het nog steeds. En dat niet zo'n beetje, het was een ware tropische storm. Toen ik uit het raam keek zag ik dat het water zo hoog stond dat zelfs de banden van de auto's niet meer zichtbaar waren. Drama drama drama dus. Nu kon ik gelukkig laarzen en een paraplu van m'n hospita lenen, en dat was maar goed ook anders had ik de 20 meter naar de bus nieteens gered. En vervolgens, zo roekeloos als de Italianen rijden, de bus stond constant in de file en te toeteren naar auto's die vanwege de regen langzaam reden of vreemde manoeuvre's probeerden uit te halen. Waar de bus normaal zo'n half uur over de tocht naar Venetië doet, deed hij er nu dik een uur en drie kwartier over. Ik was dus vreselijk te laat in de les. Gelukkig maakte dat niet zo veel uit, want alle Italianen komen te laat, maar toch.

Tijdens de middag, terwijl ik rustig zat te computeren in de bibliotheek van de studie Japans, kwam er een jongen naar me toe die razendsnel in het Itiaans begon te brabbelen. iets met zijn computer ofzoiets. Nu heb ik sowieso al geen verstand van computers, laat staan in het Italiaans dus ik zei hem:
"Scusi, non capisco. Non sono Italiano." (Sorry, maar ik begrijp het niet. Ik ben niet Italiaans.)
Waarop hij zei: "Ah, di dove sei?" (Waar kom je vandaan?)
En ik, blij dat ik mn Italiaans kon oefenen antwoorde: "Sono Ollandese, di Leida." (Ik ben een Nederlander, uit Leiden.)
En hij antwoordde weer: "Wat grappig, ik ook!"

Je kunt je natuurlijk wel voorstelling hoe vreemd ik keek toen hij doodleuk in het Nederlands antwoordde. Nu blijkt dat dus een jongen uit Voorburg te zijn die sinds zijn 13e in Italië woont, en nu bezig is af te studeren in Chinees. Gelijk flink vrienden gemaakt met hem natuurlijk want het is heerlijk om eventjes een normale taal te kunnen spreken met iemand als je het Italiaans even niet meer snapt.

Donderdag 27 september

Deze dag had ik weer Italiaanse les, en daar kwam ik dit keer in gesprek met een ander Duits meisje, Conny genaamd. Dit klikte ook gelijk erg goed en de rest van de dag hebben we met elkaar opgetrokken, pratend over kunst en films en alles wat ons bevalt. Allebei zijn we natuurlijk ook erg eager-beaver om Italiaans te leren, dus naast het Engels (wat we over het algemeen spreken) praten we veel Italiaans met elkaar. Dat is een erg goede oefening moet ik zeggen.

Een erg leuk moment op de donderdagmiddag was toen ik over het Campo Santa Margharita (vlak bij mijn nieuwe kamer) liep. Daar was net een afstudeerfeestje aan de gang, en twee feestgangers herkende me als een vriend van een vrienden (een Italiaans meisje waar ik eerder al wat mee was gaan drinken). vriendelijk als de Italianen zijn nodigde ze me uit om mee te feesten en ik kreeg gelijk een fles bubbels in m'n handen geduwd (en tja, als je me ergens blij mee kunt maken...)
Als je denkt dat ze afstuderen net zo vieren als in Nederland, dan zit je goed fout. In plaats van nette borrels en strak in het pak is het hier haast net zo vulgair als het Venetiaans carnaval aan het eind van de 19e eeuw. De afgestudeerde is de hele dag het lijdend voorwerp van veel spot en grapjes. Ik heb mensen al als pandaberen, harry potter en vanalles en nog wat verkleed gezien. Vaak worden ze nog versierd met veel obscene voorwerpen (bedenk hier zelf maar wat je 'obsceen' vindt) en bekogeld met voedsel en kleverige vloeistoffen. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met vrolijke liedjes waarin voornamelijk de woorden "Dottore" (professor) en "Va'fanculo" (wordt toch geneukt!) een belangrijke rol spelen. Ik ben dus al flink gewaarschuwd om nooit af te studeren in Venetië...

Vrijdag 28 september - zondag 30 september - weekend

ja, dat lees je goed. Ik heb een weekend van drie dagen. En overheerlijk dat dat is. Het weekend bestond voor mij uit niet erg veel doen. Dat is, een beetje verder Venetië verkennen (ik ben enorm verliefd geworden op een jugendstil-achtig koffiezetapparaat in wat nu mijn stamkroeg voor koffie is geworden) en met Conny Mestre in duiken. Daar kun je namelijk verrassend goed shoppen ben ik achter gekomen. Ook is daar een klein kunstgallerietje (Studio Cat) waar net op dat moment een soort van festival bezig was. Dat betekende veel live jazz en later in de avond een erg toffe steeldrum-band. Ik vond het erg opvallend dat dit soort dingen toch te vinden zijn in Mestre omdat deze vaak wordt gezien als saaie industriële voorstad van cultuurrijk Venetië. Dat is ook wel zo, de stad is eigenlijk niets anders dan kilometerslange geasfalteerde straten met portiekflatten aan weerszijde van iedere straat, maar het winkelcentrum mag er gelukkig wel wezen. (Wat ee opluchtig na al die masker-, Murano glas- en Vuitton winkels waar Venetië mee overstroomd.)


Natuurlijk is naar al mijn verhalen jullie honger naar een paar sfeerplaatjes vreselijk gegroeid, dus hier wat leuke kiekjes om jullie toch een beetje in Venetië te laten wanen:



Dit is een erg fierce installatie in het Russische paviljoen op het Biënnale terrein. Ik ga de Biënnale zeker nog wat vaker bezoeken, dan zal ik daar ook een flinke update over posten.




Deze wilde ik jullie ook zeker niet onthouden. Stoplichten boven een gracht! Hoe mooi is dat?!




Helaas heeft Venetië ook zo haar mindere kanten. Zoals al die duiven op het Piazza San Marco en de vele straatventers die neptassen verkopen. Hier wil ik natuurlijk nog wat meer foto's aan wijden (altijd geïnteresseerd in riool-journalistiek als ik ben), dus verwacht binnenkort een update met veel kitscherige maskers en Murano glazen objecten.