Het genot van ijs en herinneringen

Soms is er binnen een familie een traditie of legende die sinds lang bestaat en slechts een of twee woorden nodig heeft om duidelijk te maken waarover er gesproken wordt. Nu heb ik het niet over gekke sprookjes of legendes die van vele generaties geleden afstammen, maar over kleine dingen die zich in je kindertijd voordoen. Kleine dingen waar je nog steeds met enige nostalgie aan terugdenkt. Dingen die in de loop der jaren door wilde fantasieën zijn verheerlijkt, maar waarvan je ook weet dat ze nooit meer opgezocht kunnen worden. Ze blijven onderdeel van een gek verhaal, onderdeel van je jeugd.
Maar dat laatste gaat niet in alle gevallen op. Althans, bij mij in ieder geval niet.

Zo'n tien jaar geleden, toen ik nog een jong Looitje was, heb ik met mijn familie eens een vakantie doorgebracht aan het Trasimenomeer in Umbrië. Het meer was prachtig en zeer rustig, omgeven door kleine middeleeuwse dorpjs, maar als kind besteedt je daar natuurlijk niet zoveel aandacht aan. Nee, voor een kind zoals ik was het veel belangrijker dat het dagelijkse portie ijs verzekerd was. En ijs hebben we die vakantie gegeten!
In een klein dorpje aan het meer, San Feliciano, hadden we namelijk de lekkerste ijs van Italië gevonden, en reken er maar op dat we daar dan ook iedere dag heen gingen.
De ijssalon lag gelegen aan de asfaltweg die dwars door het dorpje ging (uit veel meer bestond het dorpje ook niet), en had afzichtelijke plastic stoelen op het terrasje staan. Dat kon de pret gelukkig niet bederven want het ijs was namelijk zo overheerlijk dat de wat minder idyllische locatie niks meer uit maakte. Maar wat nog mooier was aan die ijssalon waren toch duidelijk de eigenaars. Of, ik moet eigenlijk zeggen: de eigenaaressen.
De ijssalon werd namelijk beheerd door twee oude vrouwtjes (ze zullen toen ergens halverwege of achterin de 60 zijn geweest) die de grootste lol hadden in samen ijs maken en verkopen. Het plezier dat van de twee dames afstraalde had duidelijk ook effect op de bezoekers van de ijssalon, want deze was altijd druk bezocht. En zo veroverden deze twee vrouwen ook onze harten en kregen ze van ons het koosnaampje: 'de mama's'
We waren zo verzot op het ijs en de twee dames dat er nu nog steeds een foto in de studeerkamer hangt waarop mijn vader met een reuzachtig ijsje van 'de mama's' te zien is.

Wat is er dan ook mooier dan een plek, waar je zo veel fijne herinneringen aan hebt, na tien jaar weer terug te mogen vinden? Dat was namelijk precies wat het lot voor mij in petto had. Het lot wilde namelijk dat ik een tijd terug me precies weer aan het Trasimenomeer bevond om te genieten van de rust in Umbrië (en Toscane, dat ik tegelijkertijd bezocht heb). De herinnering aan 'de mama's' maakte mij natuurlijk enorm nieuwsgierig naar het feit of ze er nog waren. En na een keer langs de plek gereden te zijn was dat ook gelijk duidelijk ook. Tot mijn grote geluk en verbazing stond op precies dezelfde plek nog steeds die ijssalon die we thuis in de loop van de jaren zo opgehemeld hebben.
En na eerst wat mooie tochten te hebben gemaakt in Umbrië en Toscane, kwam het uur van de waarheid steeds dichterbij. Want, zoals het gaat bij het opnieuw opzoeken van jeugdherinnering, ik ging me toch wel afvragen of ik het wel aandrufde. Wat nu als het ijs niet zo goed was als dat ik me herinnerde? Of erger nog: Wat nu als 'de mama's' helemaal niet die geweldige lieve vrouwtjes waren zoals ik ze me herinnerde?
Die twijfel werd gelukkig gelijk weggeslagen toen ik mijn eerste stappen in de ijssalon zette. Mijn blik viel gelijk op de twee oude vrouwtjes die lekker zaten te keuvelen. Ja, dit waren ze. Dit waren die prachtige vrouwtjes uit mijn herinnering.

En nadat ik het overheerlijke ijs had geproeft wist ik het zeker: Het ijs bij 'de mama's' is nog steeds het lekkerste ijs in heel Italië!





Kijk, daar sta ik dan naast de twee oude vrouwtjes die nog steeds vol plezier hun ijssalon runnen. Een mooie toevoeging naast de foto van mijn vader.

En, voor de sfeerbeelden: Hier ook nog wat foto's van het prachtige Toscane en Umbrië: