Wie veel drinkt slaapt goed

Zoals de eerste regels van een oud Veneziaans gezegde luidt:

Wie veel drinkt slaapt goed.
Wie goed slaapt denkt geen kwaad.
Wie geen kwaad denkt, doet geen kwaad.
Wie geen kwaad doet gaat naar de hemel.
Drink dus veel en de hemel zal de jouwe zijn.

Dit gezegde is niet voor niets een typisch Veneziaans gezegde, want onze noordelijk-Italiaanse vrienden hier staan in de rest van Italië bekend als de grootste zuiplappen van heel Italië. Dat is ook niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat het carnaval hier ook nog steeds hoogtij viert zoals het deed in de middeleeuwen.
En carnavallen kunnen die Venezianen zeker! Het begon al de 25e van januari (jawel, in Venetië carnavalt men een week langer dan in Nederland), met een reuzachtig feest in het Italiaanse paviljoen op het Biennale-terrein. En dat feest was eigenlijk nog slechts het beginnetje. 12 Dagen lang vierde men non-stop feest in de kleine straatjes, de overvolle pleintjes en de onbegaanbare bruggetjes.

Overdag was Venetië vooral het terrein voor de toeristen. Horden maskers-dragende dagjesmensen dwaalden door de straten, op zoek naar het San Marcoplein, dat constant zwart zag van de mensen. Er was zelfs geen plek meer voor de duiven! Over de straten verspreid vond je hier en daar dan ook nog een zeer uitgebreid uitgedoste carnavalvierder die zijn of haar loon het hele jaar opspaart om met carnaval 12 dagen in een pak van een paar duizend euro rond te mogen lopen. Natuurlijk met als doel om zo veel mogelijk op de foto te komen te staan.
's Avonds was Venetië echter voor de studenten. Op een paar pleintjes (voornamelijk in de buurt van de Rialto brug en op Campo santa Margherita) stonden podia waar muziek gespeeld werd, of men plaatste zelf muziekinstallaties illegaal op een pleintje om tot vroeg in de ochtend te kunnen dansen op verschillende soorten muziek.
De mooiste feesten werden wel gegeven in de 'pescheria', ofwel: de vismarkt.
Iedere avond was daar andere muziek te vinden (van reggae naar dancehall en van drum 'n bass naar electro) terwijl de wijn werd geschonken voor een halve euro. De feesten daar konden tot 5 uur 's ochtends doorgaan waarna de feestgangers vervolgens de boel vrij moesten maken voor de marktkooplieden die hun kraampjes voor de vismarkt op kwamen zetten.

Wat overdadig feestvieren verschilt carnavallen in Venetië dus niet zo erg van het Brabantse carnaval. Wat wel een reuzachtig verschil was, was de muziek. Helemaal geen vervelend gehos of de nieuwste hit van Guus Meeuwis, maar live wereldmuziek en tot in de late uurtjes alternatieve electronische muziek. Dingen waar je dus toch wat minder snel genoeg van krijgt dan het platte gejengel dat rond carnaval uit de Nederlandse cafées schalt.






En ja, dit is precies wat het lijkt. De grond van de Veneziaanse pleinen ziet er daadwerkelijk zo uit als het feestgedruis een beetje voorbij is. En dan met name Campo santa Margherita, de Rialto en Piaza san Marco waren er zeer erg aan toe.

Met het einde van Carnaval is de tentamenperiode ook bijna afgelopen (althans, voor mij dan, een aantal van mijn huisgenotes hebben helaas de pech dat ze nog druk aan de studie moeten.) Dit betekend dat voor sommige erasmus-studenten hun periode in het buitenland er ook al weer op zit. Degenen die slechts voor een half jaartje hier in Venetië zijn gaan studeren pakken allemaal zo langzamerhand hun koffers en de eerste afscheidsfeestjes worden al voorzichtig georganiseerd.
Zo ook Jonas, een goede Belgische vriend van me, die afgelopen vrijdagochtend zijn vliegtuig terug naar huis pakte. Na een groots afscheidmaaltijd en een rustig drankje bij de Rialto was het tijd om de spullen te pakken en om 5:40 's ochtends een van mijn beste vrienden hier in Venetië uit te zwaaien. Licht aangedaan ging ik dan ook weer naar huis om de witte avond door te zetten met Houssine (de overgebleven Belg die helaas ook al over een paar dagen vertrekt.)


Met de klok mee op deze foto (bij de 12 beginnen natuurlijk) Jonas, ik, Laura en Houssine. Drie van mijn vrienden die helaas al vertrokken zijn of snel moeten vertrekken.

Maar, gelukkig betekent de afsluiting van een periode ook het begin van een nieuwe periode. Met het vertrek van een groep erasmus-studenten gaat altijd gepaard de aankomst van een nieuwe groep studenten. Zo ook twee erg goede vriendinnen van me: Minja en Marit, die respectievelijk in Bologna en Verona gaan studeren.
Verdriet werd dus gauw omgezet in vrolijkheid toen Houssine en ik de volgende ochtend in Bologna aankwamen om Minja op te zoeken en die prachtige stad eens te gaan bekijken. Het is mooi om te zien om compleet verschillend steden van elkaar kunnen zijn. Waar Venetië klein en druk is, is Bologna groot - heeeeeel groot - en druk, maar ook prachtig mooi. Veel mooie gebouwen en natuurlijk de beroemde gallerijen zijn allemaal aan mijn blikveld voorbij gegaan. Het weerzien van Minja en Marit (alhoewel Minja ook een dagje was komen carnavallen in Venetië) was ook meer dan prachtig en het is fijn om zulke goede vrienden mee te hebben op Erasmus. Ik heb zo het gevoel dat ik met die twee ook veel mooie dingen gaan beleven tijdens de tweede helft van mijn verblijf in Italië.


Och, en hier nog een lieve foto van mij en Camilla, een van mijn huisgenotes. En wat zien we daar: Looi heeft een heus baardje laten staan. Iets wat de gemiddelde Italiaanse student namelijk heeft, en tja, ik moet natuurlijk wel zo goed mogelijk integreren he!